Η ακόλουθη κατάσταση...
Ο μικρός Τεό (8 ετών) τρέχει με την μπάλα προς το τέρμα και έχει μπροστά του μόνο έναν αμυντικό – και μάλιστα τον ψηλότερο της αντίπαλης ομάδας. Αν καταφέρει να τον περάσει, θα τρέξει μόνος του προς τον τερματοφύλακα για να πετύχει επιτέλους το πρώτο του γκολ. Την κατάλληλη στιγμή, ξεκινάει την προσποίηση με το "step-over", την οποία έχει εξασκήσει ξανά και ξανά στην προπόνηση και στο γήπεδο.
Και να, λειτουργεί! Ο αμυντικός πέφτει στην παγίδα. Όμως, κάπως η κίνηση δεν του φαίνεται ίδια με την τελευταία προπόνηση. Ο Τεό αντέδρασε ενστικτωδώς σωστά στη διαφορετική αντίδραση του αντιπάλου, αλλά τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα νέο, όπως πιστεύει, ανυπέρβλητο εμπόδιο.
Η μπάλα βρίσκεται στο αδύναμο πόδι του. «Αμάν», σκέφτεται ο Τεό καθώς τρέχει προς το τέρμα με την μπάλα. «Πόσες φορές μου έχει πει ο προπονητής μου στις ασκήσεις να εξασκούμαι στο να σουτάρω με το αδύναμο πόδι μου;»
Τώρα αρχίζει και πάλι να αποφεύγει το αδύναμο πόδι του, προσπαθώντας να σκοράρει με το δυνατό του πόδι. Όμως ξαφνικά, από την άκρη του ματιού του, βλέπει τον αντίπαλο που μόλις είχε ντριμπλάρει. Ο αντίπαλος κατάφερε να καλύψει τα μέτρα που έχασε λόγω της προσπάθειας του Τεό να αλλάξει πόδι και τώρα εκμεταλλεύεται το σωματικό του πλεονέκτημα για να πάρει την μπάλα από τον Τεό.
Αναγνωρίζετε σίγουρα αυτή τη φανταστική κατάσταση, που συμβαίνει σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο στα παιχνίδια μικρών ομάδων. Ακριβώς εδώ εστιάζει η φιλοσοφία μας.
Τι κάνουμε διαφορετικά...
Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις, σλόγκαν και προτάσεις στον κόσμο του ποδοσφαίρου μικρών ομάδων. Εμείς έχουμε συνθέσει τις πιο σχετικές πληροφορίες σε μία βασική αρχή, που είναι η εξής:
«Δεν αξιολογούμε το αποτέλεσμα, αξιολογούμε την κατάσταση!»
Αν ο Τεό, στην παραπάνω κατάσταση, προσπαθήσει να αποφύγει το αδύναμο πόδι του για να σουτάρει με το δυνατό, τότε δεν έχει δράσει σωστά.
Κατά τη δική μας άποψη, θα ήταν σωστό να σουτάρει με το αδύναμο πόδι του, ακόμη κι αν του λείπει η δύναμη και η σωστή τεχνική.
Γιατί;
Γιατί σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα στην εκπαίδευσή μας. Αν ο Τεό αρχίσει από μικρή ηλικία να εξασκεί τα μοτίβα των κινήσεών του προς όλες τις κατευθύνσεις, αργότερα, στο μεγάλο γήπεδο και στην ενήλικη ζωή, θα έχει πλεονέκτημα έναντι άλλων ποδοσφαιριστών, ακόμη κι αν σε αυτή τη συγκεκριμένη κατάσταση πιθανόν δεν καταφέρει να σκοράρει.
Πώς το κάνουμε...
Χρησιμοποιούμε το μεγαλύτερο κίνητρο που έχουν τα παιδιά σε νεαρή ηλικία: την ανάγκη για παιχνίδι. Όσο καλά κι αν είναι σχεδιασμένη και οργανωμένη μια προπόνηση, μετά από λίγα λεπτά πάντα κάποιο παιδί θα ρωτήσει: «Πότε θα παίξουμε επιτέλους;»
Γι’ αυτό στο δικό μας πρόγραμμα προπόνησης, μετά από κάθε τεχνική άσκηση ακολουθεί αμέσως μια μορφή παιχνιδιού, όπου αυτό που μόλις έμαθαν εφαρμόζεται και εμβαθύνεται σε ρεαλιστικές καταστάσεις.
Για να καθοδηγήσουμε την εκπαίδευση, χρησιμοποιούμε τους παράγοντες πίεσης (πίεση ακρίβειας, χώρου, χρόνου, αντιπάλου, κατάστασης) από το προφίλ των συντονιστικών απαιτήσεων. Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες να θέτουμε συνεχώς τα παιδιά μπροστά σε νέες προκλήσεις και καθήκοντα.
